week 11, het einde van het Sierra Leone avontuur

Dinsdagavond was het hoog tijd om mijn report af te typen, zodat ik hem uiteindelijk woensdagochtend in kon leveren. Met het einde van het verslag kwam ook gelijk het einde van de hele Sierra Leone ervaring in zicht. Het enige wat nog rest is een visum voor Ghana ophalen, een weekendje naar het strand, wat leuke spulletjes inslaan en daarna afscheid nemen van alles en iedereen in Makeni.
In eerste instantie dacht ik dat mijn visum op donderdag klaar zou zijn, daarom gingen Amy en ik die dag aan het einde van de ochtend richting Freetown. Het idee was om daarna de rest van de donderdag tot en met zondagochtend op het mooiste plekje van Sierra Leone door te brengen, namelijk Bureh Beach. Aangekomen in Freetown bleek bij de ambassade dat m’n visum dan tot echt de volgende ochtend pas klaar zou zijn. Aan het eind van de middag gingen we naar Bureh om daar te overnachten. Vanaf Bureh Beach was het ongeveer anderhalf uur achterop de motor naar de ambassade. Op vrijdagochtend stapte ik achterop bij een jongeman die me via een hobbelend zandweggetje naar de hoofdstad reed. Daar aangekomen, kwamen we langs een grote markt waar de politie een checkpoint had neergezet. M’n chauffeur werd aangehouden en bleek geen rijbewijs en verzekeringspapieren te hebben (net als 90% van de rest van de mensen hier). We moesten afstappen en de politie-agent zei dat ik even moest wachten. Toen reed hij met m’n chauffeur weg op de motor en een kwartier later kwamen ze weer terug. Hij had de man 40.000 Leones (4 euro) overhandigd en daarmee mochten ie weer gaan.
Een nieuwe sticker in m’n paspoort bewijst dat ik 60 dagen naar Ghana mag! Maandagmiddag 17 juni vlieg ik die kant op. Tijdens onze laatste avond op Bureh werd een bijzondere film getoond. Een Nederlandse surfer/filmproducer heeft hier een tijdlang de lokale surfclub gevolgd, die met een aantal gegadigden op avontuur gaan naar Liberia om mee te doen aan een surfwedstrijd. Hij heeft hiervan de film ‘Big wata’ gemaakt en deze werd voor alle locals en toeristen op het strand op een groot scherm geshowd. De film is zeker een aanrader als je een beter beeld wilt krijgen want het leven van de locals hier en de surfclub in het bijzonder.

Zondagochtend vroeg richting Makeni gereden en daar was het tijd om de spullen in te gaan pakken. Het Sierra Leone avontuur zit erop. Ik neem afscheid van een heel bijzonder land dat veel indruk op me heeft gemaakt. Het is bijzonder om te ervaren hoe je je in korte tijd zo thuis kunt voelen ergens en hoeveel mensen je in die periode leert kennen. Hierbij moet ook gezegd worden dat er rond midden juni aardig wat andere Europeanen die ik ken hun Sierra Leone tijd afsluiten, dus het misschien ook wel het perfecte moment om te gaan. Ik ga het land en alles wat daarbij hoort in ieder geval enorm missen.


Street-Child:
Nu het Sierra Leone avontuur erop zit, wil ik nogmaals alle mensen die geld hebben gedoneerd heel erg bedanken voor hun bijdrage. Ik heb in de afgelopen maanden met eigen ogen kunnen aanschouwen wat Street-Child met dit geld kan betekenen. Hierbij heb ik me vooral, in positief opzicht, verbaasd over de impact die Street-Child heeft op de lokale bevolking in dit land.
Voor veel mensen is de hulp van Street-Child het begin van een beter leven en voor sommigen wordt het zelfs gezien als een geschenk uit de hemel. Het is voor ons denk ik moeilijk voor te stellen maar het is wel dus wel degelijk mogelijk om met een kleine bijdrage het leven van andere mensen te veranderen.
Daarnaast vond ik het ook erg mooi om te zien wat voor goede reputatie Street-Child heeft onder de lokale bevolking. Nogmaals dank, er kunnen mooie dingen gecreëerd worden door jullie hulp!
Daarnaast staat de donatiepagina nog steeds open, dus als je in een gulle bui bent...

Tenki tenki, nu op naar Ghana!:)