Bintumani Mountain adventure

Zaterdagochtend kwamen Jules, Clement en Sjaku (de driver) Austin en mij ophalen met de Toyota 4x4. We hebben in Makeni eten en drinken ingeslagen voor twee dagen. Het eten bestond uit brood, gekookte eieren en sardientjes in blik. Dit bleek achteraf het enige gerecht dat we in de komende anderhalve dag zouden eten, op een lunch met rijst en vis op zaterdag na.

Binnen 2,5 uur waren we in Kono. Na de lunch gingen we het laatste stuk off-road om bij de voet van de Bintumani Mountain te komen. Jules zei met een lachend gezicht dat het 60km was tot het dorpje waar we wilden overnachten. Ik dacht eerst dat hij een grapje maakte maar een half uur later na iets meer dan 10km op en neer hobbelen, vertelde hij met een iets serieuzer gezicht dat het nog wel degelijk 50km was tot aan de voet van de berg.

Uiteindelijk bleek de 60km ongeveer 80 te zijn en de 'weg' werd steeds slechter naarmate we verder de bush in reden. Uiteindelijk, na 5 uur lang heen en weer stuiteren, brachten de driving skills van Sjaku ons in het meest afgelegen dorp waar ik ooit in m'n leven ben geweest. Toen 4 blanke jongens en hun driver ook nog eens vroegen waar we het huis van de lokale chief konden vinden, keken ze ons wel heel vreemd aan. Tien minuten later zaten we op het balkon van de chief, met minimaal 80 mensen om ons heen die ons aan het bekijken waren. Het bezoek was niet aangekondigd, vandaar dat we aan de chief moesten vragen of we in z'n dorp mochten overnachten. Na wat onderhandelingen tussen Jules, Sjaku en de chief bleek hij uiteindelijk goed gezind. Voor €9 pp mochten we blijven slapen en zouden we de volgende ochtend door twee gidsen naar de top van de berg worden gebracht. De veranda van het lokale schoolgebouwtje diende uiteindelijk als slaapplaats en vanuit het dorp werd een matras onze kant op gebracht zodat twee mensen daarop konden slapen. Ik heb op de achterbank van de auto de nacht doorgebracht.

De volgende ochtend om 7u vertrokken we met onze gidsen (en hun hakmes) richting de top van de Bintumani Mountain. Het eerste uur hiken op een lege maag viel ons alle vier zwaar tegen. Na een broodje met ei en sardientjes werden de benen gelukkig sterker en uiteindelijk stonden we, 1400 hoogtemeters verder, iets na 11u op de top. De wolken op 2000 meter hoogte zorgden er gedeeltelijk voor dat het uitzicht belemmerd werd maar tussendoor hebben we toch een aantal prachtige vergezichten mogen bewonderen. In de verte hoorden we al wat gerommel en als we voor het donker terug wilden zijn in Kono, werd het sowieso hoog tijd om weer af te gaan dalen om 12u. Een uur later werden we drijfnat door een regenbui en waren we blij dat we niet meer op de top stonden, aangezien het daar was begonnen met onweren. Uiteindelijk waren we behoorlijk moe en voldaan toen we om 16u in schone, droge kleren de chief bedankten voor z'n gastvrijheid en in de auto stapten terug naar de bewoonde wereld. Om 21u waren we weer in Kono en het hotel waar ik afgelopen week had geslapen, had nog drie kamers voor ons vrij. Een lekker stuk geit van de bbq gescoord in de stad en daarna hebben we allemaal als engeltjes geslapen...

Tweede paasdag zijn we op ons gemakje teruggereden naar Makeni en genoten we na van ons avontuur. Het plan is om komende maand nog een keer een weekend terug te gaan, om via de andere kant van de berg naar de top te klimmen.