week 1

De eerste week was er een met heel veel indrukken en heel veel Afrikaanse gekkigheid. Ik heb een eigen kamer met daarin: een bed+klamboe, een houten kast, een wasmand en een eigen ‘badkamer’. Dit betekent een hele grote emmer (100 liter), een wc die doorspoelt als je de bak zelf bijvult met water en een plastic bekertje waarmee je water over jezelf heen gooit. We noemen het hier douchen Als de grote emmer leeg is, moet je zelf naar de waterput lopen om de voorraad weer bij te vullen. Helemaal back to the basics dus!
Verder wel de luxe van electriciteit en Wi-Fi, beide doen het het grootste deel van de tijd ook gewoon.

Het Afrikaanse leven is in meerdere opzichten even wennen de eerste dagen. Het is hier elke dag dik 30 graden en snachts niet veel kouder dan 25. Ook het eeuwige wachten op wanneer mensen eventueel komen opdagen en het Afrikaanse eten zorgen voor een hele andere beleving dan in ons kikkerlandje.

Op dinsdag werden we aan het einde van de middag uitgenodigd om een boekpresentatie bij te wonen bij de Universiteit in Makeni. Dit boek, ‘Getting to zero’, gaat over de Ebola-uitbraak uit 2014 en is geschreven door een Engelse dokter en een Ierse diplomaat die tijdens de crisis in Sierra Leone woonden en werkten. Na de presentatie ontmoette ik een Nederlandse dokter die tijdens de Ebolacrisis hier ook al woonde en uiteindelijk heeft ze me overgehaald om het boek te kopen. Ik ben er achteraf heel erg blij mee want het is toch wel erg interessant! Daarna hebben we nog samen een hapje gegeten en de avond werd afgesloten in de lokale kroeg waar ik met twintig schreeuwende Afrikanen de wedstrijd van Manchester United mocht aanschouwen.

De rest van de week heb ik gebruikt om alle lokale medewerkers en vrijwilligers te leren kennen en om Makeni zoveel mogelijk als thuis te laten voelen. In eerste instantie dacht ik direct aan mijn onderzoek te kunnen beginnen maar dat heb ik snel uit mijn hoofd gezet. Het gaat hier allemaal een tempootje trager en het is vooral ook erg belangrijk om de mensen aan je te laten wennen en in eerste instantie vooral veel enthousiasme en interesse te tonen. Dat is ondertussen in ieder geval al aardig gelukt! Ook het levelen met de lokale bevolking is heel simpel. De mensen zijn heel vriendelijk en open en er is één hele makkelijke manier om bevriend te raken: samen voetbal gaan kijken. Sierra Leoners zijn helemaal gek van voetbal (zoals hierboven al werd gesuggereerd) en je hebt dan in de meest armzalige hutjes een mooie tv met dikke speakers staan waarop ze al het Europese voetbal live uitzenden. Toevallig ben ik zelf ook een groot liefhebber, dus dat komt me de komende tijd perfect uit! Ook op elke pleintje waar je langsloopt, zie je twee doelen (lees: houten palen) staan en wordt (vooral ‘s ochtends en aan het begin van de avond) ook vaak een potje gespeeld!

Na de eerste vijf dagen met heel veel nieuwe indrukken, werd ik uitgenodigd door Boyd om een weekend naar Freetown te komen. Street-Child heeft hier ook een slaapplek voor vrijwilligers en Boyd is een Nederlandse jongen die al ruim een maand in Sierra Leone is om hier onderzoek te doen voor zijn scriptie van International Business. Hij kent Freetown en Sierra Leone al vrij aardig en had een heel programma gemaakt. Samen met Jenny, een Engelse vrijwilligster, kwam hij me ophalen toen ik na een taxirit van 3 uur (voor 4 euro) naar Freetown was gereden.
De vrijdagavond zijn we op stap geweest in Freetown met Solo & Chima, twee maatjes van Boyd die de stad op hun duimpje kennen. Zaterdag wilden we naar Bureh Beach gaan, een van de prachtige (rustige) witte stranden vlakbij Freetown. Dit kan alleen wel pas na 14:00 uur op de eerste zaterdag van de maand, want het is dan ‘national cleaning day’. Dit is een initiatief van de regering waarbij ze iedereen verplichten om de eerste zaterdag van de maand ‘s ochtends en het begin van de middag binnen te blijven zodat mensen hun huis gaan schoonmaken. De hele stad is tijdens cleaningday leeg en het blijkt dat je zelfs een boete kunt krijgen als je je op straat vertoont. Ik zou de regering persoonlijk aanraden om iedereen met cleaningday juist naar buiten te sturen om met z’n allen de stad op te ruimen, want het is een aardige !*#@ bende hier.
Eind van de middag zijn Jenny, Boyd en ik in ieder geval alsnog op het strand aangekomen en dat was zeker geen tegenvaller. Een plaatje zoals uit het boekje, een tentje op het strand en ‘s avonds verse vis met een kampvuur om alles mooi af te sluiten. Zondagochtend voor het eerst geprobeerd om op een surfplank te staan, maar het bleek dat ik nog aardig wat oefenuurtjes nodig heb om een echte pro te worden! Zondagavond werden we twee Afrikaanse vrienden die we op het strand hadden ontmoet weer naar Freetown gebracht en zo zit een eerste weekje Sierra Leone er zomaar alweer op...