Week 2

Mijn tweede week ben ik begonnen in Freetown, in de main-office van Street-Child. Hier heb ik wederom een hele hoop handen geschud, allerlei medewerkers gesproken, lief gelachen, hier en daar wat nummers uitgewisseld en voor de rest een beetje rondgekeken. Later op de ochtend werden Jenny en ik door Peter, een medewerker van Future For Children (een partner van Street-Child), meegenomen naar de mudslide area. Dit gebied is in 2017 getroffen door een grote modderstroom die destijds een hele wijk heeft weggevaagd. We hebben een korte tour langs de heuvel gekregen. Begin mei gaat Future For Children samen met Street-Child een project starten in dit gebied, waarbij ze families willen gaan helpen om een bedrijfje te beginnen. Dit is ook onderdeel van het onderwerp van mijn onderzoek, dus waarschijnlijk kan ik begin mei meekijken met hoe ze dat project hier gaan opzetten.

Terug in Makeni was er dinsdag en woensdag niet zoveel te doen. Ik merk dat ik niet altijd full-time met het onderzoek van mijn stage bezig kan zijn, en mede daarom ben ik afgelopen week begonnen om nog een extra onderzoekje op te zetten. M’n plan is om in de komende weken zoveel mogelijk ziekenhuizen en NGO’s in de omgeving te bezoeken en hierbij te gaan kijken naar de complexiteit en duurzaamheid bij het opzetten van een ziekenhuis of NGO in een land als Sierra Leone. Op deze manier wil ik erachter komen waar je allemaal tegenaan loopt als je een project probeert op te zetten in een ontwikkelingsland en welke strategie hierbij het meest effectief is.

Woensdagmiddag werd ik gevraagd door Tim, m’n nieuwe huisgenoot sinds een paar dagen, of ik de marathonvergadering bij wilde wonen. Tijdens deze vergadering waren onder andere het leger, de politie, de gemeente en mensen van het rode kruis aanwezig. Tim is trouwens vanuit Engeland overgevlogen en is een ervaren marathonorganisator. Samen met Alusine, de lokale marathonorganisator, zijn ze verantwoordelijk voor het opzetten van het grootse evenement op 26 mei aanstaande! De start is om 06:00 uur, dus voordat het te warm is ben je alweer terug. Het is alweer de 8ste editie hier in Makeni. Ik zou het fantastisch vinden als ik iemand van jullie hier tegen die tijd kan verwelkomen en naar de finish kan schreeuwen! Als je een marathon iets teveel van het goede vindt, kun je ook de halve, 10k of 5k rennen. Het avontuur krijg je er in ieder geval gratis bij! inschrijven kan via de volgende link: https://www.sierraleonemarathon.com/ Tot dan he!
Woensdagavond heb ik samen met Nick, een Nederlandse tropenarts, Ajax-Juventus gekeken. Tussen alle locals die veel geïntresseerder waren in Manchester United-Barcelona, werd op één van drie schermen Ajax uitgezonden. We dachten dat we hier ook een hapje konden eten, maar daar was het helaas veel te druk voor. Gelukkig stond het bier wel koud en hadden we uiteindelijk een aardig plekje (en een aardig resultaat).

Donderdagochtend zouden we om 06:00uur vertrekken richting Kenema, een stad in het oosten van het land. Daniel, hoofd van de familiebedrijven binnen Sierra Leone, had me uitgenodigd om mee te gaan. Donderdag en vrijdag waren de eerste dagen in Sierra Leone dat ik effectief aan mijn onderzoek heb kunnen werken. Daniel heeft me voorgesteld aan de lokale medewerkers en ik kreeg hierbij de kans om mijn onderzoeksplan aan ze te vertellen. Ze waren allemaal erg enthousiast en zeker bereid om te helpen, dus ik kan wel zeggen dat m’n onderzoek nu rustig aan op gang begint te komen. Op vrijdagochtend en begin van de middag ben ik door Elfrida en Birgil (2 van deze medewerkers) meegenomen langs 8 familiebedrijven die, verspreid over de hele stad, hun bedrijfje proberen te onderhouden (en uit te breiden als dat lukt). Om je een indicatie te geven van een ‘familiebedrijf’ kun je de foto’s hieronder bekijken. Het is, zoals je misschien wel zal verwachten, allemaal erg basic.

In Makeni, waar ik in principe woon voor de komende weken, wordt op dit moment weinig gedaan met de familiebedrijven. Daarom moet ik proberen om de komende tijd zoveel mogelijk met Daniel naar andere steden te gaan, waar hij me kan voorstellen aan de lokale werknemers. Het idee is dat de lokale businessofficers (dat zijn mensen die ongeveer 50 familiebedrijven onder hun hoede hebben) mij mee gaan nemen langs alle families, zodat ik de kans krijg om deze te interviewen. Het doel van mijn onderzoek is uiteindelijk om erachter te komen waarom sommige van deze opgezette familiebedrijven op termijn uit elkaar vallen en daarnaast ook te kijken of we daar iets tegen kunnen doen.

Vrijdagavond terug in Makeni waren de meeste vrijwilligers ziek zwak en misselijk. Daarom hebben we zaterdag een rustdag ingelast en vooral helemaal niks gedaan. Op zondag zijn Boyd en ik met een taxibusje richting de Tacugama chimpanzee sanctuary gegaan, vlakbij Freetown. Het plan was om zo goedkoop mogelijk die kant op te gaan, drie euro, maar dan krijg je ook wel waar voor je geld. Ik had mijn plekje gevonden op de tweede rij en een paar seconden later kwam er een vrouw met twee kleine kinderen naast me zitten. Vanzelfsprekend kreeg ik gelijk een van de twee kids op schoot, Victor. Uiteindelijk heeft de knul heerlijk geslapen tijdens de rit en heb ik zelf iets minder comfortabel gereisd. Boyd zat in de frontseat en was nog steeds niet helemaal fit. Toen hij te horen kreeg dat ie z’n stoel met nog iemand mocht delen, heeft hij uiteindelijk nog een keer 3 euro betaald. Zo kon ie lekker in z’n eentje blijven zitten.
De chimpanzee sanctuary was uiteindelijk zeker de moeite waard. In totaal 90 chimpansees zijn hier gered uit de handen van mensen die ze als huisdier hielden of uit natuurgebieden die door ontbossing verloren gaan. In een aantal stappen worden ze langzaamaan klaargestoomd om uiteindelijk weer 100% aap te worden en terug te gaan naar de natuur. Sommige beesten zijn extreem getraumatiseerd en ze beginnen dan ook met stenen naar je te gooien als je met een grote groep mensen langs hun verblijf loopt. Die avond besloten om in Freetown te blijven slapen en morgen weer terug te gaan naar Makeni, aangezien reizen na zonsondergang, zeker in je eentje, toch niet zo verstandig is.