week 12, Ghana

Het afscheid nemen van Sierra Leone viel me uiteindelijk zwaarder dan ik had verwacht. Vooral op het moment dat ik in Accra aankwam, besefte ik me in wat voor een bijzonder land ik de afgelopen drie maanden geleefd heb. Ik was vooral erg verbaasd over hoe ontwikkeld Accra in eerste instantie leek. Overal goede wegen, mooie auto’s, moderne grote reclameborden langs de weg met dure merken, stoplichten, grote gebouwen: allemaal dingen die ik de laatste tijd niet heb gezien. Ik werd al direct nostalgisch en ik was erg blij toen ik in het hostel erachter kwam dat ze Star-bier verkochten. Gelukkig nog iets wat me herinnert aan thuis dacht ik.
Verder moet ik wel zeggen dat m’n moeder volledig gelijk had toen ze zei dat het hostel ‘somewhere nice’ ook heel erg nice is. Een relaxed plekje in het midden van de stad, met een zwembad waar je de hele dag in kunt liggen, aardig wat backpackers en elke ochtend een heerlijk en uitgebreid ontbijt. Meeting the parents is vrijdag, dus ik had nog vier dagen om een beetje te chillen en Ghana te leren kennen.
Maandagavond leerde ik een aantal meisjes kennen, uit Nederland, die de afgelopen maanden stage hadden gelopen in een ziekenhuis vlakbij Kpando. Laat dat nou net het stadje zijn waar moeders ook aan het werk is... Ze vertelden ook over ‘die blanke fysio die ik een aantal dagen per week in het ziekenhuis werkt’, en deze blanke vrouw bleek inderdaad Mutti te zijn. Het blijft een kleine wereld.. Die avond ben ik met deze dames uiteten geweest, waar ik direct werd geconfronteerd met de prijzen van Accra. 15 euro betalen voor een hoofdgerecht is hier niet bijzonder en ook hierbij moest ik weer denken aan het prachtige en goedkope Sierra Leone.

In de dagen erna begon Ghana wel heel snel te wennen en begin ik dit land ook erg te waarderen.
De afgelopen week heb ik vooral heel erg veel aan het zwembad gelegen, op het strand geweest en op woensdag een door Nederlanders gebouwd slavenfort bezocht.

Vrijdagavond 21 juni was het tijd om hallo te zeggen tegen m’n ouders. M’n moeder was vrijdagmiddag vanuit Kpando richting Accra gekomen en paps zou om 20u aankomen met het vliegtuig vanuit Amsterdam. Uiteindelijk hebben moeders en ik afgesproken om te meeten op het vliegveld in plaats van het hotel. Door de vrijdagmiddag spits in de stad is het echt een drama om ergens op tijd te komen, dus uiteindelijk zagen we elkaar rond half 8 op het vliegveld. Na ruim twee uur wachten was vaders eindelijk langs alle controles en zo was de familiereünie (- Theo) een feit.
De komende twee weken wordt een familievakantie waarbij we op het einde ook nog het project van m’n moeder gaan bezoeken. De zaterdag begon rustig met een kleine tour door de stad. Vooral de tegenstellingen in Accra vielen hierbij op. Het ene moment stonden we in de oude haven in de sloppenwijken van de stad en een half uur later hadden we lunch op het dakterras van een shoppingmall met uitzicht op een Shell tankstation met allerlei mensen met dure automerken hun tank en maag bijvulden. Voor dat laatste waren er een Burgerking en een pizza fastfoodrestaurant aanwezig. Het is interessant om te zien hoe een aantal Afrikanen het Westerse leven volledig hebben overgenomen terwijl in de volgende buurt mensen nog steeds nauwelijks iets hebben.